قاصدک ، برای رکسانا

قاصدک غم دارم،                                                           
                                غم آوارگی و دربدری،                                          
                                                        غم تنهایی و خونین جگری.   
       قاصدک وای به من...!                                                                      
                            همه از خویش مرا می رانند،                                   
                                                   همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند.   
       مادر من غم هاست،                                                    
                                        مهد و گهواره من ماتم هاست.         
       قاصدک دریابم !                                                                                     
                   روح من عصیان زده و طوفانیست،                                
                          آسمان نگهم بارانیست ...
    قاصدک غم دارم،                                                       
                       غم به اندازه ی سنگینی عالم دارم...             

       قاصدک غم دارم،                                                                                     
                    غم من صحراهاست،                                                  
                      افق تیره او ناپیداست.  
       قاصدک دیگر از این پس منم و تنهایی...                                                   
                    وبه تنهایی خود در هوس عیسایی،                                 
                           و به عیسایی خود منتظر معجزه ای غوغایی.
       قاصدک حال گریزش دارم                                                                    
           می گریزم به جهانی که در آن پستی نیست،                      
                                              پستی و مستی و بد مستی نیست.           

       می گریزم به جهانی که  مرا ناپیداست،                                             
                                                 شاید آن نیز فقط یک رویاست...!